Wie zijn wij?

Op 14 maart 2007 werd er met spoed een vergadering aangevraagd door wezen, kinderen en hun verzorgers die zijn getroffen door HIV/Aids. De vergadering werd direct georganiseerd door Billy Barnaart. De reden voor deze belangrijke vergadering was de dringende behoefte aan financiële hulp voor goede verzorging, eten, educatie en gezondheidszorg. Op verzoek van deze kinderen en hun verzorgers is er een nieuwe organisatie opgezet met de naam Jeannine and Billy’s Children’s Foundation, JBCF.

Het hoofddoel van JBCF is financiële steun en adviezen te verlenen aan kinderen en hun verzorgers die leven in uiterst moeilijke omstandigheden, vooral voor kinderen die getroffen zijn door HIV/Aids. Dit betekent niet noodzakelijk dat ze zelf geïnfecteerd zijn.

JBCF heeft niet als doel grote weeshuizen op te zetten. Ze willen proberen deze kinderen in de gemeenschap een opvang te bieden. Als het niet voor alle kinderen mogelijk is, zoeken ze een 'gezinvervangend tehuis'. Hier leven kinderen met maximaal 8 tot 10 in één huis. Belangrijk is dat uiteindelijk de Cambodjaanse gemeenschap de verantwoordelijkheid voor deze kinderen op zich zal nemen.

Supervisie, training, controle en adviezen geven zijn belangrijke taken voor de organisatie om de kinderen uiteindelijk te kunnen helpen. Daarnaast zal JBCF waar nodig bijspringen om de toekomst van de kinderen te waarborgen. Hierbij kan gedacht worden aan scholing, medische hulp, goede voeding, onderdak en sociale integratie.

JBCF wil het volgende uitvoeren;

  • Aids getroffen wezen helpen bij het vinden van een vervangend gezin, een studiebeurs te verkrijgen en zorgen dat ze in een veilige en liefdevolle omgeving worden opgenomen.
  • Als er geen vervangend gezin kan worden gevonden, de wezen plaatsen in een groep waarin het kind kan opgroeien als een volledig en productief lid van de gemeenschap.
  • Het verbeteren van de kansen voor kinderen, getroffen door HIV/Aids, door het bieden van de juiste scholing (op het niveau van het individuele kind).
  • Kennis overbrengen aan gezinnen en de gemeenschap over HIV/Aids. Om infectie te voorkomen en tegelijkertijd kennis overdragen hoe geïnfecteerde personen verzorgd kunnen worden binnen het gezin.

Top

Missie/Visie

Jeannine and Billy's Children's Foundation vindt dat scholing een praktisch antwoord is om armoede te verhelpen. De volgende visie en missie zijn opgesteld;

Visie: De visie van JBCF is een gemeenschap waarin mensen in vrede en gelijkheid samenwerken om hun fysieke, psychologische, emotionele en sociale gesteldheid te verbeteren en een hoopgevende en zelfvoorziende toekomst te bieden aan alle wezen en kwetsbare kinderen.

Missie: De missie van JBCF is het aanbieden van een geïntegreerde services welke de complete behoefte van wezen en kwetsbare kinderen in Cambodja, getroffen door HIV/Aids, van het begin van hun leven tot het punt van zelfstandigheid waarborgt.


Top

Betrokkenen

De Jeannine and Billy's Children's Foundation is op verzoek van de groep van getroffenen opgericht. Zij kozen de Raad van Bestuur, die toezicht houdt op de activiteiten en adviseert over de voortgang van de organisatie. De Raad van Bestuur heeft samen met de belanghebben een Executive Director aangesteld, Mr. Billy Barnaart. Hij is verantwoordelijk voor het ontwikkelen van de organisatie en het uitbreiden van de services aan de belanghebben.

De Raad van Bestuur bestaat uit de volgende mensen:

    Mr. Govert van den Wittenboer, Consultant
    Govert van den Wittenboer is in verschillende landen opgegroeid, zijn favoriete land was Autralië. Na zijn afstuderen in Nederland, in Marketing en Communicatie, begon hij met een baan. Na 6 jaar was het tijd voor een nieuwe uitdaging, met zijn spullen onder zijn arm is hij, via Vietnam, verhuisd naar Cambodja. Govert kwam met Billy in contact via de voetbal, een van zijn favoriete vrijetijdsbestedingen. Meteen had hij het gevoel dat hij kon bijdragen aan Billy zijn visie. Toen hij werd gevraagd om een nieuwe organisatie op te zetten, twijfelde hij geen moment. Govert: “In een korte periode zijn we er in geslaagd om een goede NGO op te zetten”. Op dit moment werkt Govert als freelance consultant. In zijn vrije tijd houdt hij van reizen en houdt hij van lekker eten en wijn.  

    Mevr. Nou Sam An, Education Coordinator
    Nou Sam An heeft Bussiness Administration gestudeerd aan de Pannastra Universiteit in Cambodja. Op dit moment werkt ze voor LICADHO (Cambodian League for the Promotion and Defence of Human Rights) als 'Senior Childhood Educator'. Haar familie vond educatie altijd erg belangrijk. Ook na de oorlog, toen geld een probleem was voor haar familie, vonden haar ouders het toch belangrijk om haar naar school te sturen. Ze hoopt deze mentaliteit door te kunnen geven aan de volgende generatie via haar baan maar ook door haar werkzaamheden binnen JBCF. In haar vrije tijd houdt Nou Sam An van reizen en ze hoopt binnenkort een reis te kunnen maken naar Vietnam.

    Mr. Yan Sorkum, Assistant Manager NCDP

    Mr. Conor Boyle, Programme Manager ILO

    Mr. Oddur Malmberg, Social Worker
    Oddur Malmberg (1962) is geboren en getogen in IJsland, waar hij ook op dit moment woont. Hij heeft een relatie en is vader van vier kinderen. Oddur heeft Theologie, Grieks en Sociologie gestudeerd aan de Universiteit van IJsland. Toen hij in Cambodja woonde werkte hij voor LICHADO (Cambodian League for the promotion and Defence of Human Rights) als een 'prison project consultant'. Oddur speelt in zijn vrije tijd graag voetbal en zo speelde hij bij de Bayern Wanderers, Phnom Penh. Zo is hij in contact gekomen met Billy, die coach en trainer is van het team. Waarom Oddur Malmberg deel uit maakt van JBCF: "Ik bewonder en waardeer zijn (Billy's) ideeën en zijn respect voor alle mensen en wat hij voor hen betekent. Om getuige te zijn het goede werk dat JBCF en Billy doen voor wezen en kwetbare kinderen getroffen door HIV/Aids in Cambodja is een voorrecht en ik ben trots dat ik een deel mag uitmaken van dat werk."

 

Top

Locatie

De Jeannine and Billy's Children's Foundation werkt samen met HPHAO en andere organisaties in Phnom Penh en omgeving. Dit is op dit moment het gebied waar de hulp het meest nodig is en de risicogroep, wezen en kwetsbare kinderen, het grootst is. Een groot risico voor wezen en kinderen getroffen door Aids is dat ze slachtoffer worden van mensenhandel en (sex)slavernij.

JBCF is in Phnom Penh en omgeving begonnen met basis activiteiten voor wezen door en hun families getroffen door HIV/Aids. Op dit moment zorgt JBCF voor 34 kinderen en is er een groot aantal aanvragen van kinderen die (financiële) steun nodig hebben. Afhankelijk van binnenkomende giften is JBCF instaat om deze kinderen in de toekomst te kunnen helpen.

JBCF is benaderd door verschillende verzorgers buiten het huidige verzorgingsgebied. Hopelijk kan JBCF het gebied in de toekomst vergroten en ook deze kinderen helpen. Op dit moment is er een samenwerkingsverband met Khemara, Caritas Cambodia, COERR, COSECAM, Maryknoll, Sisters of Charity of Mother Theresa, Don Bosco Foundation, Social Services Cambodia en andere partners. Meer informatie over deze partners kunt U hier vinden .


Top

Expression by a volunteer

Billy is tanner than the locals and they pick on him and love him. This is what I like most about this man. He has built up a repoire with the locals, unlike most internatioals here. He's unassuming and contemplative, or just quiet, I haven't figured him out yet. He's balding but a black cowboy hat hides the top of his head. Long, black curls protrude from the rim, whipping me in the face as he drives wildly on dirt roads outside of Phnom Penh. I've gone with him twice now out into the slums or to relocation sites outside of the city.

As Phnom Penh becomes gentrified, the ghetto is sometimes burned out by the government and people are forced to leave, planted capriciously in unwanted areas. He works with people affected by HIV/AIDS to build schools, jobs and centers for orphanages and vulnerable children. The man is an enigma, but I'm intrigued. I'm intrigued to work with a grass-roots non-profit, excited for the opportunity to work for people, immediately and directly.

I met two of the families I will work with in my first project here. They are part of a home-based care program that Billy started through the Jeannine and Billy's Children Foundation many years ago. There are six families in the Bora Khela slum. Vena is an 18-year old whose family was helped by JBCF and who is now attending university on a four-year scholarship from an Australian NGO. She will be working with me during the home visits and also be serving as a translator. The first family we went to visit is headed by a grandmother raising four grandchildren orphaned when their parents died of AIDS. Billy provided the family with $150 start-up and now the family is much less vulnerable, running a small gocery stand out of their home. He has put a children's center nearby and hired a teacher who he had found close to death, soon after her husband had died of AIDS. Now she is healthy and her daughter has pink toenails to match her mom.

We took the moto into a different area, down alleys between tin houses, an alley so small that my knees nearly scrapped along. We went to Lekhana's house, another grandmother raising her child's children. She tells Billy that she's not having trouble with her oldest now and points to her yellow and black sarong. He gives her clothes and some money everyday. Everyone is laughing and talking in Khmer, we're sitting on tables and stools near the kitchen, which is dark and covered in flies. The floor is hard-packed mud and swept clean. Billy tells me that one of the children in the family was close to death several years ago. When Billy got her started on ARVs, she began to get stronger and he told her that if she got stronger and stronger still, he would take her somewhere. She wanted to go to the beach. They are laughing about the trip. Billy wanted to go up some hill and Vena couldn't go because of her handicap, unless Billy carried her. They are all picking on the way Billy walked up the hill.

For years Billy has worked with these families, but there is no documentation or files and with funding troubles, its important to be able to present information to potential donors. My job is to build up trust with the families, ask lots of questions and put together a file for each family--with report cards, pictures and medical information.

To get a better sense of Billy's projects, he wanted to show me some other work that HPHAO (Hope for People Living with HIV/AIDS organization) is doing in villages outside of Phnom Penh. I borrowed a helmet from Wendy, the owner of our local bar, and held on tight as Billy took off into the dust. He knows the shortcuts, he navigates and I'm encouraged. So much money gets poured into the throngs of international NGOs in Phnom Penh and often only the internationals reap the benefits, traversing the streets in cushy landrovers. And I imagine that many of these people move from one air-conditioned office to the next and never see what they're proclaiming to help.

I went to a 5-roomed school and the English teacher showed me around, introduced me into classrooms and told me about their days. I threw the little kids into the air and they all grabbed my arms and rubbed at my skin. The older kids practiced their English with me. One girl looked western and the teacher told me her mother sells fried bananas and sweet potatoes in Phnom Penh and her father is a German that shes never met. Most of the kids are barefoot. The youngest kids dont wear pants. But they get breakfast, lunch and a snack, ad thats more than some kids I've seen. Fifty percent of children in Cambodia have stunted growth, which also affects their IQ level.

We visited a second school after lunch where about 20 kids from the village have classes. This is where I saw the hungriest child I've ever seen. And I wondered why he wasn't in the free school. Just after passing the child in the street we passed a half million dollar German orphanage with no children. The resort orphanage is looming, empty and haunting. Why is that man rubbing his belly in Germany feeling satisfied that he built an orphanage, not knowing the place, the country and not realizing that no one is benefiting from his ostentatious orphanage?

Written by Elizabeth, February 2008.


Top